فرشاد مومنی رئیس موسسه مطالعات دین و اقتصاد:
در حالی که وحشتناکترین شوکها به معیشت مردم و به توان تولیدی کشور وارد میشود و بیسابقهترین ابعاد نااطمینانی و بیثباتی به نظام ملی تحمیل میشود، اما هیچیک از مقامات مستقیما مسئول و مقامات سطوح بالاتر، حتی یک کلمه حرف حساب بر زبان جاری نمیکنند، به هیچ وجه خود را متعهد به ارائه هیچ نوع توضیحی نمیدانند و گویی کشور را به امان خدا رها کردهاند تا فرصتطلبان و سلطهجویان بتوانند از این آب گلآلود، ماهیهای ضدملی و ضدمردمی و ضدتوسعهای صید کنند.
حتی در دوره احمدینژاد، هنگامی که شوک به قیمت حاملهای انرژی وارد شد، این اقدام در چارچوب یک قانون صورت گرفت، بر اساس آن اهداف روشن و قابل سنجشی مطرح شد و بر همان اساس، رویههای در دستور کار دولت احمدینژاد مورد ارزیابی و نقدهای بایسته قرار گرفت.
اما در نزدیک به یکونیم سال گذشته مشاهده میکنیم که فردی قسم جلاله میخورد که هرگز تن به شوکدرمانی ندهد و وجهه همت خود را رفع گرسنگی شدید جمعیت فقیر، ایجاد عدالت آموزشی و ایجاد عدالت در سلامت اعلام میکند، اما دقیقا در تمام این زمینهها، خلاف قاعده، خلاف قول و خلاف آن شرطی که با مردم گذاشته شد، عمل میشود.
با این تفاوت که این بار، هنگامی که قیمت بنزین افزایش داده میشود، به هیچ وجه تعهدی بر عهده گرفته نمیشود؛ یعنی سیاستگذار و مجری نمیگوید این تخریبی که قرار است صورت بگیرد، در قبال آن انتظار چه دستاوردی وجود دارد. هیچ برنامهای ارائه نمیشود و گویی ما در قعر تسخیرشدگی ساختار قدرت به دست مافیاها به اسارت نشستهایم.
