صبا نزدیک به ۱۰ تا ۱۵سال هم فایتر بود و هم داور و هم مربی و در دو، سه باشگاه فعالیت داشت. صبا ترم سه ارشد فیزیولوژی ورزشی بود،کلاس هم برگزار میکرد. آن روز به من گفت که میروم سر کلاسم اما حسش نیست که ماشین را از پارکینگ ببرم. دو تا کلاسم را تمام کنم و برمیگردم. حدود دو ساعت بعدش از باشگاه به ما زنگ زدند و گفتند که صبا حالش بد شده و خودتان را برسانید. زمانی که من و همسرم رسیدیم؛ دیدیم که صبا در طبقه دوم باشگاه روی زمین دراز کشیده و اورژانس هم بالای سرش است اما اورژانس، برانکارد نداشت تا این بچه را پایین بیاورد! خلاصه رفتند یک پتویی پیدا کردند و بچه را پایین آوردیم. نبضش بسیار ضعیف میزد و تا رسیدیم به بیمارستان که در آنجا هم یکی، دوبار احیایش کردند که موفق نشدند.
رسیدگی بیمارستان عالی بود. تمام زحمات خودشان را کشیدند و نمیشود از حق گذشت. فقط گلهای هم باشد از آمبولانسی بود که یک برانکارد برزنتی نداشتند تا صبا را از طبقه دوم باشگاه زودتر به بیمارستان ببرند.
