لاغرها هم دیابت می‌گیرند؟ /آیا هر فرد چاقی دچار دیابت می‌شود؟ /چرا برخی لاغرها چربی خون دارند؟

مجتبی کرباسی، پزشک:
هرچه شیوع چاقی و دیابت نوع دو بیشتر شد، پزشکان بیشتر به این حقیقت پی بردند که چاقی و دیابت دو روی یک سکه هستند. تا جایی که در دهه هشتاد میلادی اصطلاحی با عنوان «دیابسیتی» که ترکیبی از دو کلمه دیابت و چاقی است مصطلح شد و بعد از سال ۲۰۰۰ میلادی رسما وارد متون پزشکی شد.

این یعنی هر کسی که چاق می‌شود به تدریج دیابت را در خود پرورش می‌دهد و هر کسی که مبتلا به دیابت نوع دو شده، حتما در گذشته تجمع و رسوب چربی را درونی یا آشکار در بدنش داشته است و بهتر است بگوییم چاقی همان دیابت است و دیابت همان چاقی است.

برخی افراد را دو پدیده گیج کرده است. لاغرهایی که دیابت می‌گیرند (سندروم TOFI) و چاق‌هایی که علیرغم چندین سال چاقی از نظر متابولیکی سالم اند (MHO). بسیاری از لاغرهای دیابتی را که بررسی می‌کنیم می بینیم چاقی پنهان داشته و دارند.

در پزشکی، وضعیتی است که به آن TOFI می‌گویند. یعنی آدم‌های از بیرون لاغر و از داخل چاق. افرادی که ظاهرا لاغر اندام اند اما به کبد چرب، چربی خون بالا و نهایتا دیابت نوع دو یا به عوارض سکته قلبی و مغزی متابولیک گرفتار شده اند. تحقیقات نشان داده اند که ۲۲ درصد از مردان و ۸ درصد از زنانی که وزن طبیعی داشته اند در اسکن بدن، چربی احشایی انباشته داشتند و در واقع دچار بیماری چاقی پنهان بودند.

پزشکان دیده اند بعضی‌ها چاق هستند ولی عوارض چاقی را ندارند که اسم آن را MHO گذاشته اند. یعنی فردی که بر اساس معیار استاندارد چاق است(BMI ≥۳۰) یا چاقی شکمی دارد، اما اختلالات و عوارض متابولیک معمول ناشی از چاقی را ندارد.