اگر سیاست خارجی را بازی “وجودی” ببینیم و هر شکستی را به معنای باخت کامل بگیریم، خیلی زود همه چیز را می بازیم

عباس عبدی در اعتماد نوشت:
به نظر می‌رسد برخی نیروها علاقه دارند که بازی کنونی سیاست خارجی را وجودی تعریف کنند، لذا شکست را به منزله پایان بازی و خروج از آن می‌دانند، در نتیجه تعاریف از نتیجه بازی را تغییر داده و می‌خواهند بازی را تا حصول نتیجه نهایی و زدن سوت پایان آن‌که معلوم است چیست، ادامه دهند.

در حالی که شطرنج‌بازان خوب می‌دانند که با توجه به بازی طرف مقابل خود در چه زمانی و پیش از مات شدن، بازی را واگذار کنند و دنبال بازی بعدی بروند و این رفتار را هم اصلا بد نمی‌دانند.